In tegenstelling tot Nederland is de gokmarkt in Frankrijk al een aantal jaren volwassen. De omzet steeg in 2021 met ongeveer 7% en kwam daarmee op bijna € 11 miljard. In Frankrijk zijn er ongeveer 5,4 miljoen accounts bij de legale exploitanten in de branche. Dat aantal is relatief constant gebleven, maar de gemiddelde inzet per speler neemt wel toe. Dat is vooral opmerkelijk bij de sportweddenschappen.

De bookmakers scoren erg goed in 2021

In Frankrijk zijn er 15 legale bookmakers en de meeste namen zijn ook bekend van andere Europese markten zoals Unibet, ZEbet, Betway en NetBet. In 2021 nam het aantal accounts bij de bookmakers toe met bijna 1 miljoen. De omzet steeg met 44 (!) % en de omzet bedroeg rond de € 7 miljard. Belangrijk in 2021 was voor de sportweddenschappen uiteraard het EK voetbal dat een jaar later plaatsvond dan oorspronkelijk geland. Frankrijk was een van de favorieten maar sneuvelde eerder dan verwacht. Toch was voetbal ook in 2021 weer de sport waarop het meeste werd gegokt in Frankrijk. Daarmee is de markt vergelijkbaar met Nederland waar voetbal - nationaal en internationaal - de meest favoriete sport is om op te gokken.

Paardenraces blijven populair in Frankrijk

Het onderdeel paardenraces is beduidend kleiner in Frankrijk dan het voetbal. Toch zijn er maar liefst meer dan 600.000 accounts bij de bookmakers die zich daarin hebben gespecialiseerd. Dat zijn meer spelers dan in Nederland bij alle vergunninghouders bij elkaar. De enthousiastelingen voor de paardensport leggen gemiddeld ook een relatief hoog bedrag in. Hierdoor is de omzet in dit onderdeel van de sector een kleine € 2 miljard. Dat is meer dan € 600 per account en vrijwel het dubbele van de gemiddelde inzet bij de voetbalfans.

Pokeren is in Frankrijk een andere topper

Naast de sportweddenschappen zijn de Fransen ook zeer actief op het gebied van online pokeren.  In 2020 was het aantal deelnemers aan online pokeren zo gestegen dat de daling van 10% in 2021 niemand verbaasde. Toch zijn er nog steeds 1,6 miljoen Fransen die regelmatig een potje pokeren. Hiermee is het pokeren het meest succesvolle gedeelte van de gok-branche na de sportweddenschappen. De gemiddelde inzet per pokerspeler is overigens wel beduidend minder dan bij paardensport en voetbal.

De traditionele kansspelen en loterijen doen het ook goed

Vrijwel alle loterijen en traditionele kansspelen in Frankrijk worden georganiseerd door Française des Jeux. Dit staatsbedrijf dat in Nederland vooral bekend is als een sponsor van een wielerploeg, is vrijwel een monopolist op dit gebied in ons favoriete vakantieland. In 2020 waren de loterij-inkomsten behoorlijk gedaald. Maar de staatsonderneming heeft zich op dat punt weten te herstellen. In 2021 was de totale omzet 16% hoger dan in het voorgaande jaar en bedroeg iets meer dan € 5 miljard.

De situatie in Nederland

In ons land is de situatie nog niet te vergelijken met een volwassen gokmarkt zoals die in Frankrijk aanwezig is. Dat bleek wederom door wat opmerkingen van de voorzitter van de KSA, René Jansen. Naar aanleiding van het feit dat er nu 6 maanden legaal kan worden gegokt in ons land, merkte hij op dat Nederland in die periode niet het schoolvoorbeeld had kunnen zijn voor de gok-branche waarop wel was gehoopt. De wet op kansspelen op afstand kende in ons land een zeer lange doorlooptijd en geldt als een van de strengste in Europa.

Met name werd aandacht besteed aan problemen van gokverslaving en de aantrekkingskracht op jongeren en jongvolwassenen. Toch bleek dat ook vergunninghouders de grenzen opzochten van de wet. Onder andere werd al een vergunninghouder (bookmaker) op de vingers getikt omdat deze op Twitter een live-verslag gaf van een wedstrijd en daarbij de mogelijkheid bood in te zetten zonder te vermelden dat het om een bookmaker ging. Een online casino kreeg een dwangsom opgelegd vanwege het niet toegestane gebruik van Autoplay. Het grootste probleem zat echter vooral bij de reclame.

Mislukte zelfregulering

Hoewel René Jansen wel degelijk beseft dat in een nieuwe markt zoals in ons land de diverse partijen een plaats moeten veroveren, lijkt de zelfregulering van de reclame-uitingen op een mislukking uitgedraaid. Reclame is geen onderdeel van het toezicht van de KSA, maar uiteraard is het ook hier opgevallen hoe snel de politiek heeft ingegrepen. Met nog een flink aantal aanvragen in behandeling is het waarschijnlijk dat pogingen van de sector om wettelijke maatregelen voor te zijn, weinig succesvol zullen zijn. Het is derhalve aan de overheid om hier, achteraf te laat, de regels vast te stellen en de teugels aan te trekken.